داستانی از قهرمانان شاهنامه که با ضعف‌های انسانی درگیر می‌شوند

به گزارش روابط عمومی سازان تبلیغات اسلامی، کتاب روزگار ملخ نوشتهٔ مجید رحمانی و ویراستهٔ «سحر لطفعلی» است. نشر صاد این کتاب را منتشر کرده است. این اثر که در دستهٔ ادبیات داستانی معاصر ایران (ادبیات و جنگ) قرار گرفته، رمانی است که با نگاه به داستان سیاوش در شاهنامهٔ فردوسی نوشته شده است. این رمان اقتباسی با پرداختن به موضوعات اجتماعی و انسانی مخاطبان گسترده‌ای را جذب خود کرده است. سیاوش و کیومرث از شخصیت‌های اصلی این رمان ایرانی هستند. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

کتاب «روزگار ملخ» که در سال ۱۴۰۲ منتشر شده، رمانی است که با نگاه به داستان سیاوش از شاهنامهٔ فردوسی نوشته شده است. از شخصیت‌های این رمان می‌توان به «سیاوش»، «کیومرث»، «ایراندخت»، «تورنگ» و «ایزد» اشاره کرد. این رمان به بررسی موضوعات اجتماعی و انسانی پرداخته و روایت‌گر زندگی و چالش‌های شخصیت‌های مختلف در جامعه شده و به مسائل روزمره و دغدغه‌های آن‌ها ئرداخته است. «مجید رحمانی» سعی کرده است احساسات و تجربیات شخصیت‌های داستان را به تصویر بکشد.

سبک نوشتاری او معمولاً شامل توصیف‌های زیبا و عاطفی است که خواننده را به دنیای داستان نزدیک می‌کند. رمان «روزگار ملخ» که با هدف بازآفرینی داستان سیاوش نوشته شده، او را نه در هیبت یک قهرمان دست‌نیافتنی بلکه به‌مثابهٔ انسانی خاکستری نشان داده است. سیاوش در شاهنامه نماد پاکی و نیکی مطلق است، اما در این روایت امروزیْ انسانی است با ضعف‌ها، تردیدها و اشتباه‌هایی همچون ما. پس «روزگار ملخ» روایتی امروزی است و وابسته به زمان و مکان خاصی نیست. هجوم ملخ در این اثر استعاره‌ای است از آشفتگی ذهن، زشتی گفتار و انحراف در کردار.

بخش‌های کتاب نیز بر همین پایهٔ سامان یافته‌اند؛ «نیک‌پنداران»، «نیک‌گفتاران»، «نیک‌کرداران» و «نیک‌فرجام»، اما با تفسیرهایی تازه و شخصیت‌هایی که یادآور چهره‌های شاهنامه‌ای هستندو از نو خلق شده‌اند. یک انگیزه نویسنده از نوشتن این اثر فقدان بازخوانی‌های تازه از شاهنامه بوده است. وقتی جست‌وجو کرده، تنها رمانی که به ذهنم رسیده «سووشون» به قلم «سیمین دانشور» بوده است؛ رمانی که به سنت سیاوشان اشاره دارد.

«مجید رحمانی» معتقد است کم‌توجهی به متون عظیم همچون شاهنامه، شاید دلیل کم‌خوانی چنین داستان‌هایی هم باشد. خواندن شاهنامه به نثرِ «حشمت‌الله ریاضی» انگیزه‌ای برای این نویسنده شد تا با برداشتی نو راهی تازه بگشاید. بخشی از این رمان وام‌دار خاطرات نویسنده از دزفول است؛ شهری که سال‌ها پیش در روزهای موشک‌باران در آن سرباز بود. «مجید رحمانی» برای نوشتن این کتاب دوباره به آنجا برگشته، با مردمش حرف زده، گریه‌ها و لبخندهایشان را دیده، در کنار مزارها نشسته و صدای زندگی و جنگ را با تمام وجود شنیده است. یکی از درون‌مایه‌های اصلی این داستان جنگ ایران و عراق است. با «مجید رحمانی» همراه شوید.


مطالعهٔ این رمان شما را با اثری داستانی و اقتباسی همراه و عظمت شاهنامهٔ ابوالقاسم فردوسی را یادآوری می‌کند؛ همچنین نویسنده به طرح مسائل انسان معاصر و موضوعات اجتماعی و جنگ ایران و عراق پرداخته است.